Ένας χρόνος χωρίς τον Βίκτωρα
Από πέρυσι τον Νοέμβριο (2019) ο εκλεκτός φίλος Βίκτωρ Κανελλόπουλος δεν βρίσκεται πια μαζί μας. Τον νίκησε η ευαίσθητη καρδιά του και τ’ αλλεπάλληλα εγκεφαλικά, στα 72 του χρόνια.
Σπάνιος άνθρωπος, εξαιρετικός επιστήμονας, ταλαντούχος καλλιτέχνης και παθιασμένος “τετρακίνητος” είχε το μοναδικό ταλέντο να γίνεται αμέσως αγαπητός και να εντυπωσιάζει τους ανθρώπους γύρω του με το ιδιαίτερα πικρό χιούμορ του, τον αυτοσαρκασμό του, τον πηγαίο αυθορμητισμό, και την ανεπιτήδευτη παιδιάστικη αφέλειά του. Βούταγε με πάθος στις μικρές απολαύσεις της ζωής λες κι ήξερε πως θα ήταν αναγκασμένος να αποχωρήσει από τον μάταιο αυτό τόπο, βιαστικά και πρόωρα.
Απρόβλεπτος, αυθεντικός και βασανιστικά μοναδικός ή τον λάτρευες με τον που τον γνώριζες ή δεν μπορούσες με τίποτα να τον καταλάβεις.
Με το ίδιο ασυγκράτητο πάθος κι ενθουσιασμό που ζούσε τη ζωή του, να δοκιμάσει το κάθε τι, να γνωρίσει όσο το δυνατόν περισσότερα, να πειραματιστεί, να γευτεί, να κατανοήσει, με την ίδια ακριβώς πώρωση και το ίδιο αλκοολίκι λάτρευε και τ’ αυτοκίνητα, τις μοτοσυκλέτες, και τις κάθε είδους μηχανές. Και την χρυσή εποχή της αθωότητας, όταν τα πρώτα τετρακίνητα forum έκαναν τα πρώτα τους δειλά βήματα στην Ελλάδα, έφτιαξε μαζί με άλλους, εξ ίσου βαρεμένους, την επονομαζόμενη “ομάδα των σοφών” στο γνωστό σε πολλούς jimnyclub.gr μ΄ έναν σκοπό: Να βελτιώσει το αγαπημένο του Jimny όσο πιο πολύ, όσο πιο ακραία, μετατρέποντας το “τουμπάνιασμα” σε πραγματική επιστήμη.
Κι όταν η “ομάδα των σοφών” ολοκλήρωσε τον μεγαλεπήβολο στόχο της, ο φανατικός offroader Βίκτωρ, όπως ήδη είπαμε, έχοντας βιώσει προσωπικά τις ανακρίβειες και τις αστοχίες των οδικών χαρτών της εποχής, διοχέτευσε, την ενέργεια, τη σχολαστικότητα και τις επιστημονικές του γνώσεις στη βελτίωσή τους. Συνεργάστηκε με την πολλά υποσχόμενη, γνωστή εκδοτική και χαρτογραφική εταιρεία ΑΝΑΒΑΣΗ, εξόπλισε το Jimny με δικά του έξοδα, κι ανέλαβε να χαρτογραφήσει το οδικό δίκτυο της Πελοποννήσου, με έμφαση στο αγροτικό και δασικό οδικό δίκτυο. Μέσα σε δυο ολόκληρα χρόνια πάτησε στη κυριολεξία κάθε δρόμο και κάθε δρομάκι παραδίδοντας σε όλους εμάς, έναν από τους αρτιότερους και πληρέστερους (μέχρι και σήμερα) οδικούς χάρτες της Ελλάδας. Η επιδείνωση όμως της υγείας του, κι ο χαρακτήρας της δουλειάς τον υποχρέωσαν να σταματήσει εκεί.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Βίκτωρ Κανελλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Ο πατέρας του Θεμιστοκλής Κανελλόπουλος, πυρηνικός φυσικός, ήταν ένας εκ των ιδρυτών του “Δημόκριτου” κι η μητέρα του Άννα Κανελλοπούλου καθηγήτρια μουσικής στο ιστορικό Ωδείο Αθηνών. Όμως δυστυχώς, η μητέρα του πέθανε πολύ πρόωρα, όταν ο Βίκτωρ ήταν μόλις 7 ετών. Η απαιτητική καριέρα του πατέρα του, που είχε ήδη έδρα καθηγητού στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης, τον ανάγκασε να βάλει τα δυο του αγόρια, τον Βίκτωρα και τον μικρότερο αδελφό του Ματθαίο, εσωτερικά σε Ελβετικό οικοτροφείο. Στη συνέχεια τα αγόρια επέστρεψαν στην Ελλάδα και την ανατροφή τους ανέλαβε ο θείος κι αδελφός του πατέρα τους.
Ο Βίκτωρ παρακούοντας την επιθυμία του πατέρα του, σπούδασε κρυφά στην σχολή εικαστικών τεχνών του Λονδίνου, την οποία όμως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει στο τελευταίο έτος, ύστερα από ισχυρές πιέσεις, ενώ στην συνέχεια σπούδασε χημικός μηχανικός στο πανεπιστήμιο του Manchester της Αγγλίας. Πραγματοποίησε αρκετές ατομικές εκθέσεις γλυπτικής, εργάστηκε σε μεγάλες εταιρείες σαν τεχνικός σύμβουλος και διευθυντής εργοστασίου κι ήταν παντρεμένος με την Κύρα Βενιοπούλου.